Verenigingsnieuws
I
De klant moet zich aan de
regels houden
ons verzekeringsgeld wordt uitgegeven
aanmassa’s mensen die moeten afvallen,
terwijl je als eenling met een zeldzame
stofwisselingsziekte bepaalde medi-
catie en/of hulpmiddelen niet kunt
krijgen, omdat er nog geen afdoende
wetenschappelijk bewijs is geleverd.
Uiteraard pleit ik er niet voor om
zomaar alles te vergoeden. Doelma-
tigheid is het toverwoord tegenwoordig
en het CVZ voegt daar nog aan toe dat
ook dingen, die minder goed zijn om-
schreven, maar zeer gebruikelijk zijn,
best vergoed en geïndiceerd mogen
worden. (zie het rapport “Stand van
Wetenschap en praktijk” op de CVZ
site). Ik zie het echter als mijn taak in
de commissie om er consequent op
te wijzen dat mensen die iets zeldzaams
mankeren een makkelijke prooi zijn
voor beoordelaars bij verzekeraars,
die tot doel hebben om kosten te
besparen en indicatieorganen die
zich achter de regels verschuilen.
Die verhalen, van u en uw situatie in
de praktijk, die moeten worden verteld.
Daar moeten we iets mee doen. Als u
met zoiets te maken heeft, deel het dan
met ons! We kunnen niet beloven dat
het individueel iets verandert, maar de
verhalen samen kunnen wel het signaal
versterken dat statistieken en cijfers
nooit individueel ervaren onrecht
recht kunnen maken.
Hanka Meutgeert
Van ge-
meenten,
die WMO
verstrek-
kingen wel
binnen de
toegestane
tijd toe-
wijzen,
maar ver-
volgens
geen verantwoordelijkheid nemen
voor de daadwerkelijke levering van
het hulpmiddel, zodat het zomaar meer
dan een jaar duurt, voordat je kan
fietsen. Van indicatieorganen, die maar
op de regels blijven hameren en niet
willen weten hoe de praktijk van de
mensen eruit ziet. Van regelgeving, die
misschien wel goed bedoeld is, maar
in de praktijk onrecht doet aan indi-
viduele mensen met een hulpvraag en
ook nog eens duurder is, dan nodig
zou zijn wanneer ze het zelf mochten
regelen. Het kwam allemaal voorbij.
De frustratie kwam uit die verhalen
duidelijk naar voren. Die is heel herken-
baar. Ik beken hier, dat ik zelf momen-
ten kende waarop ik, met liefde, de
ruiten van het CIZ-gebouw had inge-
gooid. Ik heb toch maar een andere,
minder bevredigende, manier gezocht
voor het kanaliseren van deze ervaring.
Voor VKS maak ik, sinds midden vorig
jaar, deel uit van een commissie van
CVZ, die zich buigt over verzekerings-
en indicatiegeschillen. CVZ staat voor
het College voor Zorgverzekeringen,
het orgaan wat, in opdracht van de
regering, advies uitbrengt over de in-
houd van het verzekerde pakket en dit
verzekerde pakket vervolgens ook
beheerd. Beroepszaken over verstrek-
kingen uit de AWBZ, komen na de
beslissing op bezwaar van het CIZ
(
Centraal Indicatieorgaan Zorg) ook
altijd langs het CVZ, ook al doen die
er lang niet altijd wat mee. Geschillen
tussen verzekerden en de verzekeraar
over medische ingrepen of medicijnen
die al dan niet vergoed worden, komen
via een iets andere route, uiteindelijk
ook bij de commissie terecht. Tot slot
worden alle concept-adviezen en stand-
punten die CVZ voorbereid, voorgelegd.
Wat opvalt bij deelname aan deze
commissie, is hoe sterk gejuridiseerd
het jargon en de behandeling is. Alleen
al het verslag van de vorige vergadering,
beslaat vaak meer dan 37 bladzijden,
waarin minutieus alle documenten van
het CVZ, die ter vergadering zijn be-
handeld nog een keer worden geciteerd.
De stukken voor de vergadering be-
vatten complete dossiers van zaken,
soms inclusief de briefwisseling met
advocatenkantoren en uitspraken van
verschillende rechtbanken in soort-
gelijke gevallen. Eén vergadering
kost je een weekend aan voorberei-
dingstijd, als je alles goed wilt lezen.
Ook in de commissie zelf wordt ge-
constateerd dat de veranderingen in
het zorgstelsel ervoor zorgen dat er
juist steeds meer regels komen en dus
ook steeds meer interpretatieverschillen,
in plaats van minder, wat toch de
bedoeling was van de wijzigingen in
het zorgstelsel. Het idee daarachter was
en is dat de “zorgconsument” door
marktwerking meer kans heeft om te
krijgen wat hij nodig heeft. De markt
zegt namelijk dat de klant koning is en
dat de vraag van de klant vanzelf een
passend aanbod creëert. In plaats daar-
van werkt het nu vaak zo dat de klant
te horen krijgt dat de regels er niet
voor niets zijn. Iedereen moet zich
eraan houden.
In de praktijk lijkt het erop dat juist de
marktpartijen ervoor zorgen dat er
aanbod geschapen wordt voor “niet-
echt zieken”. Zo is het voorstel om
begeleid bewegen bij overgewicht voor
volwassenen in het basispakket op te
nemen. Voor kinderen tot 18 jaar, zat
dit al in het basispakket. Overgewicht
is een grote risicofactor op allerlei
chronische ziekten. Uiteraard is het
verband tussen overgewicht en het
risico, op bijvoorbeeld diabetes, on-
omstreden wetenschappelijk bewezen.
Dit is dan ook de basis voor het ver-
zekeren van de preventiemaatregel. De
vraag is wanneer leefstijl een collectieve
verantwoordelijkheid is geworden,
terwijl individuele ziekte en ongemak
steeds meer een privé-kwestie wordt.
Wat is het wrang dat er heel veel van
Op onze familiedag hadden we deze keer drie lezingen over omgaan met
instanties, hulp bij het aanvragen van zorg en hulpmiddelen en het opkomen
voor de belangen van patiënten. Uit de verhalen en reacties van de aanwezigen,
was het al snel duidelijk dat we allemaal heel wat te stellen hebben met
instanties. Veel verhalen zijn verteld.
3
Stofuitwisseling
Familiedag:
pet gevonden
Op de familiedag, 18 april, is een
gekleurde pet gevonden van
KidZcity. De eigenaar kan zich
melden via info@stofwisselings-
ziekten.nl of bellen met het
VKS kantoor.
Commissie CVZ constateert dat veranderingen in het zorgstelsel zorgen voor meer regels.