7
e uitvaart die bij je past’
Je kunt een paar uitvaartmaatschappijen bellen en iemand thuis
uitnodigen voor een gesprek. Als je het gevoel hebt dat het niet
klikt, kijk dan verder. ‘Iets wat heel belangrijk is voor jou, moet
goed voelen.’ Ellen werkt in stappen. ‘Je kind is overleden, dan
kijken we eerst wie het gaat wassen en aankleden. Je neemt stap
voor stap afscheid. Door tijd te nemen, komen mensen bij hun
veerkracht.’ Uiteindelijk willen mensen het gevoel hebben dat de
uitvaart gegaan is, zoals ze voor ogen hadden.
Er zijn maar weinig dingen waaraan je je moet houden. Veel is
mogelijk. Je kunt je kind opbaren in zijn/haar voorkeurshouding
op zijn eigen bed en de kist kan ook op maat gemaakt worden,
zodat je kind zijn/ haar voorkeurshouding kan liggen. Je kunt thuis
het afscheid doen of een goede bekende, die veel van uitvaarten
weet, kan het organiseren. De overledene moet begraven of
gecremeerd moet worden, uiterlijk de zesde werkdag na het
overlijden.
Tot slot heeft Ellen nog een boodschap voor mensen die nog in
een situatie komen waarin hun kind overlijdt: ‘Zorg dat je dingen
in stapjes regelt. Je hoeft niet de hele lijst in een keer af te werken.
Uiteindelijk gaat het niet over de toeters en bellen en of je de uit-
vaart goed geregeld hebt, het gaat om de liefde voor je kind.’
Marjolein van der Burgt
Mocht u naar aanleiding van dit artikel vragen hebben of contact
willen, mail dan naar
bij de timmerman. Vrienden kwamen constant langs om de taken
te verdelen (eten koken, kaarten van de drukker halen, auto poet-
sen etc.). De kerkdienst is door Bert en een vriend in elkaar gezet.
Wij hebben geen “kinder”muziek van Emma gekozen, maar
muziek waar wij mee verder konden. Wij hebben geen condole-
ance na de dienst gedaan, omdat we na de crematie niet terug
wilden naar een volle zaal met mensen die al lang op ons zaten te
wachten. Dus hebben we de condoleance vooraf aan de kerk-
dienst gepland. Tijdens deze condoleance liep de kerk langzaam
vol en werden er foto’s van Emma getoond. We hebben Emma
zelf naar het crematorium gebracht in haar “eigen” bus en we
wilden er tot en met het laatste moment bij zijn. We hebben haar
kist zelf op de tafel gelegd en zelf met een druk op de knop de
oven in werking gezet. Verder dan dit moment konden we niet
met haar mee en moesten we haar laten gaan. Terug in huis
wachtte ons een warm bad met dierbaren en hebben we tot ver
in de avond genoten van hun gezelschap en steun.
Wij zijn altijd erg open geweest over Emma’s ziekte en toekomst.
Hebben veel gepraat met iedereen en hebben zo van andere
mogelijkheden gehoord, zijn zo op ideeën gekomen. Wij hebben
heel veel hulp gehad van vrienden en familie door gesprekken en
in praktisch opzicht.
Angela Jonkman
Emma
